İSMAİL YETİM

Sen Giderken

Sen Giderken bakıyorum ardından
Gitme benimle kal diyemiyorum sana
Gururdan mıdır nedir cesaret edemiyorum bir türlü

Sen Giderken ağlıyorum arkandan
Gözyaşlarım sana dönüşüyor yavaşça
Sense Gözyaşlarıma
Kaçmak istiyorum ordan kaçıp gitmek
Ama gidemiyorum işte seni orda bırakıp gidemiyorum

Sen Giderken düşünüyorum Sensizliği
Sensiz hayatı düşünüyorum
Birden dalıp gidiyor gözlerim senin gittin sokağa
Senden başka hiç bişey düşünemiyorum

Sen giderken aglıyorum arkandan
Gözyaşlarım sana dönüşüyor sessizce
Sense gözyaşlarıma............

SENSİZLİĞE İNAT

Biliyorum, bu güzde yaprak dökümü yaşanacak her güz olduğu gibi,
Esen rüzgar düşürecek yaprakları dalından, kurutacak hayelleri,
Yağan yağmur getirecek seni bana,belirecek hayalin gözlerimde,
Savrulan yapraklar gibi darmadağın perişan ve kupkuru yüreğim, her güz olduğu gibi.

Biliyorum, bu güzde kışa dönecek kar başlayacak
aniden her güz olduğu gibi,
Seni ararken kışta kıyamette kaybolacağın yine bildiğim,her zaman dolaştığım sokaklarda,
Düşünceler buz tutacak yine hayeller donacak kalacak en üşüdüğüm anda,
Tir tir titreyen bedenimyine sen diye haykıracak sensizliğe inat her kış olduğu gibi..

Biliyorum yaz uzak bana hemde bir asır kadar uzun, sanki diğer kışlardan farklı bu kış..
İçimde Sibirya soğukları, patlamaya hazır bir volkan gibiyim, yüreğim sanki eritecek buz dağını,
Seni arayan uyuşmuş gözlerim, kışın ortasında açan şaşkın bir ağaç gibi çaresiz ve zavallı;
Son anımda bile gülecek gözbebeklerim seni arayan sensizliğe inat...